- نمک شناس
کسی که قدر نان ونمکی را که از دیگران خورده بداند، وفادار، سپاسگزار
معنی نمک شناس - جستجوی لغت در جدول جو
- نمک شناس (گِ)
آنکه حق نمک بشناسد. مقابل حق نمک ناشناس. (آنندراج). باوفا. وفادار. سپاس گزار. (ناظم الاطباء). کسی که حق نان و نمکی که خورده ادا کند. حق شناس. (فرهنگ فارسی معین).
- امثال:
سگ نمک شناس به از آدمی ناسپاس
- امثال:
سگ نمک شناس به از آدمی ناسپاس
- نمک شناس
سپاسگزار و وفادار کسی که حق نان و نمکی که خورده ادا کند سپاسگزار حق شناس
- نمک شناس ((~. ش))
سپاس گزار، وفادار
- نمک شناس
حق شناس، سپاسدار، سپاسگزار، شاکر، قدردان، قدرشناس، ممنون
متضاد: ناسپاس، نمک نشناس
متضاد: ناسپاس، نمک نشناس
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سُ گُ)
لغت نامه دهخدا
ستاره شناس. آنکه علم فلک داند:
فلک شناس نداند براستیت شناخت
ملک ستای نداند بواجبیت ستود.
مسعودسعد
فلک شناس نداند براستیت شناخت
ملک ستای نداند بواجبیت ستود.
مسعودسعد
(دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
طبیب که با بسائیدن نبض، بیماری را تشخیص دهد:
خصم من و شفیع تو خواهد شدن حکیم
کو بس طبیب نبض شناس مهذب است.
سوزنی.
دست رباب را مجس تیز و ضعیف هر نفس
نبض شناس بر رگش نیش عنای نو زند.
خاقانی
خصم من و شفیع تو خواهد شدن حکیم
کو بس طبیب نبض شناس مهذب است.
سوزنی.
دست رباب را مجس تیز و ضعیف هر نفس
نبض شناس بر رگش نیش عنای نو زند.
خاقانی
(پَ)
لغت نامه دهخدا
شاکر نعمت. که حق نعمت و انعام دیگران بشناسد و شکر نعمت بگزارد. حق شناس. نمک شناس. مقابل ناسپاس و نمک نشناس:
که می برد به خداوند منعم محسن
پیام بندۀ نعمت شناس شکرگزار.
سعدی
که می برد به خداوند منعم محسن
پیام بندۀ نعمت شناس شکرگزار.
سعدی
بافت شناس. (لغات فرهنگستان). رجوع به بافت شناس شود
(رَ وَ)
لغت نامه دهخدا
شاکر. شکور.مقابل ناسپاس و کفور. (یادداشت مؤلف) :
جهاندار با فرّ و نیکی شناس
که از تاج دارد ز یزدان سپاس.
دقیقی.
دگر دیو بی دانش و ناسپاس
نباشد خردمند نیکی شناس.
فردوسی.
به جای کسی نیست ما را سپاس
اگر چند هستیم نیکی شناس.
فردوسی.
ترا باشد ار بازجوئی (رخش را) سپاس
بیابی تو پاداش نیکی شناس.
فردوسی.
ز کردار هرکس که دارم سپاس
بگویم به یزدان نیکی شناس.
فردوسی.
ز دادار باید که دارد سپاس
که اوی است جاوید نیکی شناس.
فردوسی.
مبادا که شد جان ما ناسپاس
به نزدیک یزدان نیکی شناس.
فردوسی
جهاندار با فرّ و نیکی شناس
که از تاج دارد ز یزدان سپاس.
دقیقی.
دگر دیو بی دانش و ناسپاس
نباشد خردمند نیکی شناس.
فردوسی.
به جای کسی نیست ما را سپاس
اگر چند هستیم نیکی شناس.
فردوسی.
ترا باشد ار بازجوئی (رخش را) سپاس
بیابی تو پاداش نیکی شناس.
فردوسی.
ز کردار هرکس که دارم سپاس
بگویم به یزدان نیکی شناس.
فردوسی.
ز دادار باید که دارد سپاس
که اوی است جاوید نیکی شناس.
فردوسی.
مبادا که شد جان ما ناسپاس
به نزدیک یزدان نیکی شناس.
فردوسی
نمک ناشناس. ناسپاس. بی وفا
چم شناس سخن شناس: روش شناس کسی که از نص کلام الله مطلع باشد: مجتهد هرگه که باشد نص شناس اندر آن صورت نیندیشد قیاس. (مثنوی. نیک. 204: 3)
دلزنه شناس تبرگشناس پزشک که بوسیله لمس نبض حالت بیمارراتشخیص دهد: دست رباب رامجس تیزوضعیف وهرنفس نبض شناس بررگش نیش عنای نوزند. (خاقانی. سج. 459)
زنک سخن چین و نمک نشناس با این وصف باز شرم نمیکرد و با او دم از دوستی میزد
حق ناشناس، ناسپاس، نمک بحرام
متضاد: حق شناس، سپاسگزار
متضاد: حق شناس، سپاسگزار
پزشک، حکیم، طبیب، نبض گیر
